NieGrzeczne Recenzje: kobiety to czytają

"To tylko przyjaciel" - Abby Jimenez [Sil]

Tytuł: „To tylko przyjaciel” / oryg. „The Friend Zone”

Autor: Abby Jimenez

Wydawnictwo: MUZA SA

Wydano: 15.07.2020

Stron: 479

Opis wydawcy:

~*~*~*~

Kristen Peterson ceni w życiu niezależność i przyjaźń. Nie ma czasu dla facetów, którzy nie rozumieją jej poczucia humoru, ma go za to zawsze dla przyjaciół, ukochanego psa i własnej firmy, którą prężnie rozwija.

Chciałaby mieć czas także dla swojego chłopaka Tylera, niestety on wiecznie nieobecny robi karierę w armii na zagranicznych kontraktach.

Czas na macierzyństwo nigdy dla Kristen nie nadejdzie, niedługo przejdzie operacje, po której nie będzie mogła mieć dzieci. Wcześniej jednak odbędzie się ślub jej najlepszej przyjaciółki, Sloan.

Kristen pomaga w przygotowaniach do wesela. Kiedy poznaje drużbę pana młodego, czuje że pojawia się między nimi niewytłumaczalnie silna chemia. Josh Copeland jest zabawny, seksowny, świetnie reaguje na jej sarkastyczne komentarze i wie, że kiedy Kristen robi się zła, trzeba po prostu dać jej dobrze zjeść. Jest jednak coś, co sprawia, że Josh może być dla Kristen jedynie przyjacielem, nigdy kimś więcej. Josh marzy o dużej rodzinie, a Kristen przecież nie mogłaby mu jej dać. Decyduje się więc na ryzykowny status relacji: friends with benefits. Choć taki układ teoretycznie wydaje się prosty, w praktyce jednak będzie bardzo skomplikowany…

~*~*~*~

„To tylko przyjaciel” Abby Jimenez, to debiut autorki, choć po przeczytaniu zaledwie kilku stron trudno w to uwierzyć. Niemniej fakt ten jedynie zaostrza apetyt na kolejne książki, które wyjdą spod jej pióra, tudzież klawiatury, a jakie zapewne znów zawojują moje czytelnicze serducho, jak to było w tym przypadku.

Ale po kolei…

Powieść opowiada historię Kristen Petersom, właścicielki firmy z akcesoriami dla zwierząt, a także posiadaczki psa o osobliwym imieniu Kaskader Mike, który pomaga jej w interesach będąc idealnym wręcz modelem. Kobieta żyje w związku na odległość z Tylerem, żołnierzem, który przebywa tysiące kilometrów od niej uczestnicząc w misji wojskowej. Jego zbliżający się powrót i perspektywa wspólnego zamieszkania paradoksalnie bardziej przeraża niż cieszy Kristen, a przystojny stolarz/ strażak Jose pracujący w jej garażu bynajmniej nie ułatwia sprawy. Mężczyzna w krótkim czasie staje się jej znacznie bliższy niż Tyler kiedykolwiek wcześniej i choć rozum każe wybrać żołnierza, to serce zaczyna bić dla tego drugiego, który na pozór jest tylko przyjacielem. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy Tyler przedłuża kontrakt w armii, tym samym zrywając z Kristen. Kobieta nie mając więcej wymówek, które mogłyby ją odciągnąć od Josha, zaczyna z nim relację opartą wyłącznie na seksie, jednocześnie sygnalizując, że nie chce się wiązać z przystojnym strażakiem. Jednak, to, co planujemy, nie zawsze ma odbicie w tym jak będzie wyglądało nasze życie, o czym przekonuje się wspomniana para, ale także reszta bohaterów historii…

Gdy zobaczyłam okładkę tej powieści, pomyślałam, że będzie to lekki wakacyjny romans, w popularnym klimacie friend zone. Nic bardziej mylnego, a powiedzenie by nie oceniać książki po okładce ma tutaj idealne odzwierciedlenie. Bowiem może i jest to historia o miłości, przyjaźni, okraszona pikantnymi scenami i świetnymi dialogami, ale też jest opowieścią niosącą głębokie przesłanie, które zasługuje na to, by je docenić i na chwilę nad nim zatrzymać.

Ostatnio wręcz mam to szczęście sięgać po książki, które poruszają ważne, istotne kwestie dla kobiet. „To tylko przyjaciel” skupia się na temacie bezpłodności, z którą zmaga się Kristen, ukazując jej bolączki, obawy, a przede wszystkim poczucie bycia niepełną, nie wartościową, a nawet jałową kobietą. Otwieranie się na taką tematykę przez autorki sprawia, że kobiety dotknięte opisanymi w powieściach przypadłościami, traumami, itp. mogą się lepiej utożsamić z bohaterkami i poczuć mniej samotne w swoim cierpieniu i pragnieniu posiadania własnego potomstwa.

Niemniej powieść ta oprócz wspomnianego wątku, jest kwintesencją historii rodem z komedii romantycznych, gdyż para głównych bohaterów okazuje się być świadkami na planowanym od dawna ślubie swoich przyjaciół, a poznają się oczywiście przypadkowo, nie wiedząc wtedy, że to pierwsze z wielu ich spotkań. Tak, schematycznie to wygląda, ale ten banał w żadnym razie nie zepsuł mi odbioru książki, a śledzenie poczynań Kristen, Josha, jak również ich paczki przyprawiło o wypieki na policzkach, niekontrolowane salwy śmiechu i, no cóż, łzy.

Nie będę udawać, że nie płakałam przy tej historii. Były momenty, że musiałam ją odłożyć na bok i trochę ochłonąć z nadmiaru emocji, które mi wtedy towarzyszyły. „To tylko przyjaciel” bez wątpienia jest jedną z tych powieści, które wzruszają, zmuszają do refleksji, zastanowienia, ale i motywują, ukazując, że czasami wszystko jest możliwe. Nawet małe, rosnące dziewięć miesięcy cuda, które zmieniają całe życie.

Mogę się pokusić o stwierdzenie, że książka „To tylko przyjaciel” nie jest lekką opowiastką idealną na wakacje. Historia, którą opowiada autorka, jest wręcz jej przeciwieństwem i tu właśnie tkwi cały potencjał powieści, bowiem jestem nią niezaprzeczalnie oczarowana i traktuję jako jedną z lepszych powieści, które ostatnio przeczytałam, o ile nie w ogóle. Uwielbiam czytać książki, które są świetnie napisane, gdzie jest ciekawa fabuła, postacie z krwi i kości, dowcipne dialogi i coś, co sprawi, że zapamiętam ją na dłużej zerkając jedynie na tytuł. „To tylko przyjaciel” autorstwa Abby Jimenez, to powieść, która to wszystko ma, a nawet o wiele więcej.

Miłość, przyjaźń, wsparcie, rozpacz, trauma, nadzieja. Kalejdoskop uczuć, emocji, pragnień, marzeń. Samo życie ujęte we wciągającej otoczce, składającej się z wartkiej narracji, charakterystycznych postaci, wątków, które są zarówno pikantne, sensualne, jak też melancholijne i trzymają w napięciu aż do samego końca.

Ja jestem szczerze zakochana w tej opowieści. Mam nadzieję, że Wam również udzieli się ten stan. Polecam z całego serca.

Moja ocena: 9/10

Autor: Sil

Za niniejszy egzemplarz książki bardzo dziękuję Wydawnictwu MUZA SA

, by NieGrzeczne Recenzje

In Aniela Wilk, Figurantka

"Figurantka" - Aniela Wilk [Meg Adams]

Tytuł: „Figurantka”

Autor: Aniela Wilk

Wydawnictwo: Burda książki

Stron: 352

Wydano: 15.07.2020

***

W tej grze można tylko wygrać lub zginąć. Brutalne śledztwo, naginający reguły agent FBI i pozorantka, która nie chce być tylko przynętą – powieść Anieli Wilk wciska w fotel.

Alice, dziennikarka czasopisma modowego, rzadko daje się zaskoczyć. Ale kiedy przez szemrane interesy swojego prawie byłego, dopiero co pochowanego męża trafia w sam środek potężnego przekrętu, ma ochotę kląć, na czym świat stoi.

Bruce, doświadczony agent FBI, z nikim się nie patyczkuje. Jeśli osiągnięcie celu wymaga złamania zasad, robi to bez skrupułów. Od lat ściga groźny kartel. Aby wreszcie go dopaść, musi zrobić z młodej wdowy przynętę. Ale ta figurantka jest nie tylko krnąbrna, lecz także cholernie seksowna.

W świecie tajemnic, pozorów i wielkich interesów niełatwo odróżnić prawdę od kłamstwa.

Zwłaszcza kiedy wspólny język muszą znaleźć dwie osoby o odmiennych charakterach i podobnym uporze. Powodzenie akcji wisi na włosku, a oni orientują się, że ktoś właśnie zmienił reguły gry. Gdy fałsz goni fałsz, mogą liczyć tylko na siebie. Ale kto tak naprawdę jest tu łowcą, a kto ściganym? I jak odnaleźć się w grze, której reguły ciągle się zmieniają?

***

Jeśli nie wiecie, po co sięgnąć w następnej kolejności, to podpowiadamy - "Figurantka" Aniela Wilk - strona autorska i Burda Książki to przyjemny romans sensacyjny, który umili Wam wieczór... albo dwa ;)

Zapraszamy na opinię!

Po „Figurantkę” sięgnęłam skuszona opisem i miksem gatunków, które uwielbiam. Sensacja z wątkiem erotycznym? Biorę w ciemno! To zdecydowanie moje klimaty i jeśli miałabym wskazać jakie książki lubię najbardziej, to właśnie takie połączenie jest na samej górze. Takie moje top of the top.

Oczywiście to sprawia, że moje wymagania były dość wysokie, a jak poradziła sobie z nimi nasza Alice, czyli tytułowa figurantka? O tym dowiecie się pod koniec, a najpierw trochę o fabule.

Główna bohaterka, Alice, niedawno straciła w wypadku męża, właściwie to prawie eksmęża, bo kobieta złożyła papiery rozwodowe. Od dłuższego czasu między nimi nie było dobrze, więc Alice chciała wyrwać się z nieudanego związku. Dlatego też niespecjalnie przeżywa śmierć Adama, za co obrywa się jej już na pogrzebie. Jednak to jej najmniejszy kłopot, bowiem Adam wplątał ją w coś o wiele gorszego. I tu pojawia się Wilczur. Agent, którego zadaniem jest rozwiązanie sprawy, w którą zamieszana jest właśnie Alice. Jak się można domyśleć, między tą dwójką wybucha pożar pożądania, co wszystko komplikuje. Bruce zostaje tak w zasadzie jej… ochroniarzem. (Ostatnio chodliwy temat, prawda ;)

Od tej chwili życie Alice zaczyna przypominać jazdę na górskiej kolejce.

Czy uda się rozwikłać sprawę? Kto tak naprawdę jest przyjacielem, a kto wrogiem? Tego dowiecie się po lekturze. A części zapewne dopiero w kolejnych tomach.

Na pierwszy ogień weźmy bohaterów.

Alice, nieco irytująca, da się jednak lubić, taka trochę Zosia-samosia, która nie ma zamiaru ustępować komukolwiek nawet ponosząc za to wysoką cenę.

Bruce, czyli pan tajemnica, to jeden z tych bohaterów, których trudno rozszyfrować, ale mam nadzieję, że w kolejnej części autorka poopowiada nam o nim nieco więcej, ponieważ jestem bardzo ciekawa jego przeszłości i wątków, które pozostają niewyjaśnione. Polubiłam jego mrukowatość, dobre serce i prostolinijność. Słowne potyczki, które miałam okazję obserwować na kartach książki, niejednokrotnie sprawiły, że się uśmiechnęłam. ( Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić to do nadużywania niektórych słów, które z czasem irytowały np. zarechotał, zaświergotała)

Podobała mi się chemia między bohaterami oraz opisy scen, które, pomimo że nie są delikatne, były pobudzające, a jednocześnie nieprzesadne. Było seksownie i namiętnie. Ogólnie relacja Alice i Bruce’a, powolne kruszenie murów, które oboje dookoła siebie zbudowali i pojawienie się obok pożądania uczuć, których się nie spodziewali, oceniam zdecydowanie na plus. Nie jest jednak ani cukierkowo, ani bajkowo. Kreacje bohaterów, którzy mają wady, czasem się mylą i nie są wyidealizowani, są realistyczne i bliższe każdemu z nas.

Jeśli chodzi zaś o główną oś fabularną i wątek sensacyjny, to tutaj mam ciut mieszane uczucia. Były mafijne porachunki, kartel, wrogowie, strzelanki i porwania, czyli wszystko, co uwielbiam, ale… zabrakło mi w tym trochę szczegółów. Rozumiem, że to pierwsza część, że przyjdzie czas na wyjaśnienia, lecz momentami miałam wrażenie, że akcja toczy się gdzieś obok, że nie do końca dotyczy bohaterów, którzy po prostu raz na jakiś czas wpadali w sidła, a potem wracali do swojego życia. Najlepiej oceniam końcówkę, która po całkiem długim wstępie, rozkręca się dość mocno. Niemniej zabrakło mi zaskoczenia, mocnego zwrotu akcji, bo ten, który się pojawia, jest przewidywalny, ale… zganiam to na karb tego, że sama piszę podobne miksy gatunkowe i zapewne podobne rozwiązania chodzą mi po głowie :D

Podsumowując, historia Alice i Bruce’a z całą pewnością jest przyjemną rozrywką, którą polecam przede wszystkim miłośniczkom romansów z wątkiem sensacyjnym. Pomimo że książka napisana jest w trzecioosobowej narracji, z łatwością poczujecie emocje i rozterki bohaterów i chociaż ja uwielbiam narrację pierwszoosobową, tutaj nad wyraz dobrze sprawdziło się inne rozwiązanie.

Czekam na dalsze losy tej dwójki i mam nadzieję, że autorka zaserwuje nam jeszcze jakąś bombę.

Moja ocena: 7/10

Meg Adams

, by NieGrzeczne Recenzje

In Aga, antologia

"Miłość z widokiem na morze" - Ilona Gołębiewska, Magda Knedler, Agnieszka Krawczyk, Agnieszka Lingas-Łoniewska, Katarzyna Misiołek, Natasza Socha, Małgorzata Warda, Magdalena Witkiewicz [ gościnnie - Aga]

Tytuł: „Miłość z widokiem na morze”

Autor: Ilona Gołębiewska, Magda Knedler, Agnieszka Krawczyk, Agnieszka Lingas-Łoniewska, Katarzyna Misiołek, Natasza Socha, Małgorzata Warda, Magdalena Witkiewicz

Wydawnictwo: Muza

Ilość stron: 352

Rok wydania: 2020

Opis wydawcy:

Spacery w świetle zachodzącego słońca. Pierwsze nieśmiałe zauroczenia, niewinne flirty i niespodziewane wybuchy uczuć. Wakacje, słońce i wspomnienia.

Mistrzynie polskiej literatury obyczajowej stworzyły zbiór opowieści o miłości, która przydarzyła się nad morzem. Ich bohaterki spotkają tam miłość swojego życia, czasem odważą się na krok, który zupełnie zmieni ich losy lub przeżyją chwilę zapomnienia. Niektóre z nich przywołają wspomnienia niezwykłych chwil albo ponownie odkryją to, co w ich życiu jest najcenniejsze.

Po przeczytaniu antologii „Miłość z widokiem na morze” pierwszą myślą, jaka zagościła w mojej głowie, było: „Miłość ma różne oblicza”. Sięgając po tę pozycję, nie spodziewałam się takiej dawki różnorodnych emocji.

Zacznę od okładki, która jest przepiękna. Równie klimatyczna, jak opowiadania znajdujące się w zbiorze. Woda, piasek, piękny zachód słońca i oczywiście miłość, będąca motywem przewodnim. A ta, podobnie jak morze, bywa spokojna, burzliwa, piękna, nieidealna. Każdy chciałby jej doświadczyć, poczuć, zmierzyć się z towarzyszącymi jej emocjami. Jeśli ma się szansę być nad morzem, czuć pod stopami piasek, a jednocześnie mieć przy sobie osobę, którą się kocha, zdecydowanie można nazwać się szczęściarzem.

Historie, które miałam okazję przeczytać, opowiadają o miłości, różnych jej odcieniach i etapach, począwszy od zauroczenia, a skończywszy na rozstaniach i powrotach. Niektóre z nich szczególnie zapadły mi w pamięci i rozmyślałam o nich długo po zakończeniu lektury.

Natasza Socha „Pokój z widokiem na morze” i cytat, doskonale obrazujący to opowiadanie: „Człowiek lubi szuflady. Lubi swoje rzeczy mieć ładnie poukładane i podobnie jest z planami na życie lub przynajmniej najbliższą przyszłość. Nic dziwnego, że dostaje szału, kiedy ktoś wysypie mu wszystko na środek pokoju i każe układać od początku”. Historia o zaczynaniu od nowa, dawaniu sobie szans, skupieniu się na tym, co łączy, a nie dzieli. Będąc na siebie „skazanym”, można dostrzec to, co umyka w codziennym pędzie. Słowo „skazanym” użyte nieprzypadkowo, a co dokładnie mam na myśli, a także czy Marianna i Karol poukładają to, co zostało „rozsypane”, musicie przekonać się sami. Natasza ma lekkie pióro, żałowałam, że historia tak szybko się skończyła, ale…pomysł na zakończenie był świetny.

Czy moczyliście kiedyś nogi w maju? Mam dla Was cytat z opowiadania „Wyjątkowo zimny maj” Magdaleny Witkiewicz. „To idiotyczne moczyć nogi w Bałtyku w maju!” Cóż to było za opowiadanie! Czytając, zaciskałam kciuki, w głębi serca liczyłam na to, że Agnieszce, bohaterce opowiadania będzie dane jeszcze usłyszeć to zdanie. Jedna z najbardziej, w moim odczuciu, emocjonujących historii w zbiorku. Czułam te emocje, rozterki, ciężar wyborów, rozczarowania, nadzieje, które towarzyszyły bohaterom. To i jeszcze więcej. O wiele, wiele więcej! Historia zapada w pamięć i jest po prostu wspaniała. Autorce udało się zawrzeć w krótkiej formie esencję miłości. Tyle i AŻ. Brawo!

Guaguancó Magdy Knedler obfituje w przepiękne opisy. Czytając, niemal widzi się atramentowe morze, chmury zacierające linię horyzontu, słyszy się szum fal, o których wspomina autorka. Nie da się uciec od przeszłości, odciąć od niej grubą kreską, odciska piętno na teraźniejszości. Jednak zamykając się na to, co „tu i teraz”, można zapędzić się w mysią norę. Magda Knedler stworzyła bohaterów z krwi i kości. Jacek jest moim ulubieńcem. Scena, kiedy Olga pokazała mu jednego z jego „gnębicieli”, chcąc ukazać jak skończył, perfecto. Wiele mówi o Jacku. Mądry z niego facet. „Serce można tak naprawdę złamać tylko raz. Kiedy ktoś złamie twoje, zadzwoń do mnie.” Piękne napisane opowiadanie, kolejne z tych zapadających w pamięć. Czasem trzeba zamknąć za sobą drzwi i ruszyć do przodu.

Agnieszka Krawczyk w swoim opowiadaniu „Przygoda” znakomicie wykreowała bohaterów. Zagłębiając się w psychikę Julity Kostrzyckiej, poznając jej historię, z łatwością można wczuć się w jej położenie. Goniąca, na co dzień za mrzonkami, wygrzewająca się w coraz słabszym blasku dawnej świetności aktorka, próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Czy jej się to uda? Może prawdziwe szczęście ma przy sobie, a wcale go nie dostrzega? Czy aby na pewno najważniejszymi rolami w jej życiu powinny być te, dzięki którym powiększa się grono jej wielbicieli? Na te pytania musicie odpowiedzieć sobie sami. „Przez całe życie kieruje nami presja oczekiwań idąca z zewnątrz”. Ciekawe opowiadanie, poruszające ważne kwestie.

„Chwila zapomnienia” Ilony Gołębiewskiej, jak sam tytuł wskazuje to opowiadanie o chwili, która może wszystko zmienić. Moment przyjemności, zapomnienia może przesądzić o przyszłości i przekreślić to, co budowało się wiele lat. Krok za daleko i wchodzi się na ścieżkę, z której nie ma już odwrotu. Historia Doroty i Kamila to namalowany słowami obraz samotności w małżeństwie. Mijania się, ale i wzajemnego docierania, szukania alternatyw, kompromisów. Jeden z moich ulubionych cytatów "Lepsze jutro zależy od naszych dzisiejszych wyborów.” Takich perełek w opowiadaniu znajdziecie więcej.

Miłość można znaleźć wszędzie, nawet „Pomiędzy kartami książek”. Agnieszka stworzyła pełną humoru, ciekawych porównań i dreszczyku niepewności historię. Napisana lekko, przez co czytało się ją przyjemnie. Gliniarz i bibliotekarka? Tak! Zwłaszcza, gdy tworzą zgrany duet. Czy uda im się napisać wspólną opowieść? „A jego oczy…już nie przypominały ciepłego Adriatyku, raczej sztormowy Bałtyk”. Agnieszka Lingas-Łoniewska potrafi podgrzać atmosferę, napięcie między bohaterami było niemal namacalne.

Opowiadanie „To, co najważniejsze” Katarzyny Misiołek pozwala na moment przenieść się do nadmorskiej miejscowości, smażalnie, kramiki z pamiątkami, w połączeniu z unoszącą się w powietrzu morską bryzą i miłością, tworzą wartą uwagi historię. Nie zawsze będąc w związku, patrzy się w tym samym kierunku. Beata, bohaterka opowiadania staje przed trudnym wyborem. Co najważniejsze jest dla niej? Ulubiony cytat z opowiadania, który zinterpretowałam dwuznacznie, bo bohater pracował w sklepie z pamiątkami, w tym, sprzedawał magnesy. „Nie wiem, co w nim było takiego, że przyciągał mnie jak magnes.”

Duże wrażenie zrobiło na mnie odpowiadanie „Jak dzień i noc” Małgorzaty Wardy. Pięknie ukazane dzieciństwo, snucie planów na przyszłość, siła przyjaźni i miłość ludzi różniących się od siebie jak dzień i noc. Sensownie poprowadzona historia, poruszająca najczulsze struny. „Unoszę dłoń i spoglądam na pierścionek zaręczynowy. Pojedynczy kamień pełen obietnic i światła.”

Dajcie ponieść się fali. Przez opowiadania zawarte w antologii, dosłownie się płynie. Polecam i ahoj!

Moja ocena: 10/10.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Muza.

, by NieGrzeczne Recenzje

In Bianca Iosivoni, czytanie jest sexy

Cena pocałunku, czyli "First last kiss" - Bianca Iosivoni [Sil]

, by NieGrzeczne Recenzje

In Bianca Iosivoni, First last look

"First last look" - Bianca Iosivoni [Sil]

, by NieGrzeczne Recenzje

In kobiety to czytają, Meg

"Mężczyzna z tuszem na dłoni" Monika Joanna Cieluch - recenzja patronacka [Meg]

Tytuł: Mężczyzna z tuszem na dłoni.
Autor: Monika Joanna Cieluch
Wydawnictwo: WasPos
Stron: 327

Kiedy autorka napisała, że to będzie zupełnie inna historia, niż „Miłość szeptem mówiona” byłam bardzo ciekawa, czym będzie się odróżniać. Debiut Moniki był jedną z lepszych książek, jakie czytałam w tym gatunku i miałam nadzieję, że „Mężczyzna z tuszem na dłoni” będzie równie dobry albo nawet lepszy! Potem gdy poznałam opis i hasło promujące, wiedziałam już, że to będzie petarda emocjonalna. I… nie pomyliłam się. Losy Kuby i Hani oraz Olly’ego to gratka dla fanek kochających powieści przepełnione emocjami.

Trójka młodych Polaków wyjeżdża na wyspy, by odnaleźć lepsze życie. Niestety szybko przekonują się, że nie jest to takie proste, jakby mogło się wydawać. Pomimo że Kubę i Hanię łączy ogromna, wyjątkowa miłość pewne zdarzenia doprowadzają do ich gwałtownego rozstania. Rozstania pełnego bólu i złości. Kuba zostaje znanym tatuażystą i jest postrzegany jako typowy „zły” chłopak zmieniający panienki i imprezujący do woli, Hanka zaś godzi się, by ich wspólny przyjaciel Olly zaopiekował się nią po tym, co się stało i stara się jakoś zapomnieć o cierpieniu i krzywdzie, jakich doświadczyła. Przez ten czas kończy studia i zostaje lekarką, Olly zaś pilotem linii lotniczych.

Ponowne przypadkowe spotkanie po dwunastu latach budzi uśpione uczucia. Hanka pozwala Kubie wtargnąć do swojego życia na siedem dni. Tylko tyle i aż tyle. Czy dni wypełnione wspomnieniami, smakiem miłości, ale też łez pozwolą odnaleźć się tym zagubionym duszom? Czy może Hanka posłucha rozsądku i poślubi narzeczonego?
Tego dowiecie się po przeczytaniu, ale już teraz zdradzę Wam, że nie odnajdziecie tam nic oczywistego. Cała fabuła została zgrabnie poprowadzona tak, by rozerwać nasze serca na strzępy. Kolejny i kolejny raz.

Główną osią książki jest utracona miłość Hani i Kuby, ale w tle odnajdziemy wiele innych ciekawych wątków. Bywa zabawnie, smutno, przerażająco. Mamy mini wątek kryminalny i tu zaznaczę, że jak dla mnie był to niewykorzystany potencjał. Chętnie widziałabym jego rozwinięcie (ale jeśli czytacie moje recenzje, pewnie wiecie, że jestem po prostu miłośniczką takiego połączenia)

Strony niosą ze sobą niesamowitą historię, która doskonale pokazuje, że nie da się zapomnieć o tej jednej prawdziwej miłości, uświadamia nas jak wyboista bywa droga, którą każdy z nas musi pokonać i że na jej końcu wcale nikt nie gwarantuje nam pełni szczęścia.
To, co mnie najbardziej urzekło w tej książce to „wstawki” rozpoczynające każdy rozdział. Słowa Kuby skierowane do ukochanej. Pełne miłości, tęsknoty, cierpienia. Za każdym razem miałam łzy w oczach.

Monika Cieluch posługuję się przyjemnym, lekkim piórem, przez co książkę pochłania się bardzo szybko i co najgorsze, chciałoby się o wiele więcej. Żałuję, że moja przygoda z Kubą już się skończyła, bo polubiłam tego bohatera bardzo mocno i mam nadzieję, że w drugim tomie także będzie się pojawiał. Jego kreacja była spójna i świetnie napisana. Od początku do końca mocno mu kibicowałam. Co do głównej bohaterki… cóż, współczułam jej, poniekąd rozumiałam jej postępowanie, ale były momenty, kiedy miałam ochotę nią potrząsnąć.
Hania przeżyła ogromną tragedię, jej życie, chociaż z zewnątrz idealne nie było usłane różami, a tak naprawdę najgorsze było dopiero przed nią. Jest mimo wszystko silną kobietą, którą także podziwiałam za to, ile potrafiła znieść.

Na zakończenie chciałam odpowiedzieć na pytanie, które postawiłam sobie na początku recenzji, ale nie zrobię tego. Nie będę porównywać obydwu książek autorki, zapewniam jednak, że zarówno „Miłość...” jak i „Mężczyzna...” to wspaniałe, niebanalne, wciągające powieści, od których nie sposób się oderwać. Różne, uderzające w inne struny w sercu, ale piękne!

Czekam na kolejne publikacje z niecierpliwością i polecam Wam z czystym sercem twórczość Moniki Joanny Cieluch.

Za możliwość przeczytania książki i objęcia jej patronatem dziękujemy autorce i wydawnictwu WasPos

, by NieGrzeczne Recenzje

In Bluff Point, Jenn McKinlay

"Z łapą na sercu" Jenn McKinlay [Sil]

, by NieGrzeczne Recenzje

In Ewa Pirce, kobiety to czytają

O pięknie miłości - "Zapisane w pamięci" Ewa Pirce [Meg]

Autor: Ewa Pirce
Tytuł: Zapisane w pamięci
Wydawnictwo: NieZwykłe
Stron: 738

Są takie książki, które na zawsze pozostają z nami. Nawet długo, długo po przeczytaniu ostatniej strony nadal siedzą w naszej głowie i wystarczy jakiś drobiazg czy symbol, żeby od nowa ta konkretna historia eksplodowała w naszych myślach, niosąc ze sobą wiele emocji, wzruszeń, ale także bolesnych momentów.

Taka właśnie jest najnowsza książka Ewy Pirce „Zapisane w pamięci”. Krąży po głowie i nie daje o sobie zapomnieć, bo to, co autorka zaserwowała nam na jej kartach, ta niesamowita, chwytająca za serce podróż, którą odbywamy wraz z bohaterami, staje się częścią nas samych.
Eva w młodości podjęła kilka kiepskich decyzji. Oddała serce mężczyźnie, który okazał się oprawcą, jej katem i kimś do szpiku złym. To, co jej zrobił, jest niewyobrażalnie okrutne i nigdy nie powinno się wydarzyć. Co gorsze dobrze wiemy, że takie rzeczy niestety mają miejsce nie tylko w książkach. To boli. Cała historia Evy to bolesna, przejmująca opowieść o skrzywdzonej dziewczynie.

Na szczęście na jej drodze staje Alex. To fantastyczny, zdeterminowany facet, którego życie także nie rozpieszczało. Jego przeszłość podobnie do tego, co spotkało Evę to niewyobrażalne pasmo cierpień i rzeczy, które nigdy nie powinny mieć miejsca.

Wspólna droga Evy i Alexa jest niesamowitą opowieścią o sile miłości, która jest w stanie pokonać wiele przeszkód. Od pierwszego spotkania tej dwójki wiadomo, że są sobie przeznaczeni niczym dwie połówki tego samego jabłka. A może jedna dusza w dwóch ciałach, które w końcu mogą stać się jednością… Miłość w ich wykonaniu jest czymś, co porusza najgłębiej skrywane uczucia, wyzwala w nas chęć przeżycia czegoś tak idealnego i pięknego. I chociaż oboje przeszli przez mrok, chociaż oboje mają na swych ciałach i w sercach rany i blizny to dzięki miłości, dzięki temu głębokiemu połączeniu, które ich scala, mogą razem iść do przodu, pokonać wyboistą drogę i zaznać szczęścia. Mogą naprawić siebie nawzajem, nie zatracając przy tym samych siebie.

Bardzo cieszę się, że ich historia została zamknięta w jednym tomie. Czekanie na kolejną część byłaby na pewno ciężką katorgą. Już wystarczy, że w poprzedniej książce autorka zaserwowała nam takie zawieszenie. Tutaj mamy na szczęście wszystko, dzięki czemu możemy przeżyć tę emocjonalną podróż z bohaterami od samego początku, aż po pełen wzruszeń i pięknych scen „koniec”.

Jak zawsze Ewa Pirce zadbała o muzyczna „oprawę” i każdy rozdział (a raczej Rundę) rozpoczynamy z innymi słowami piosenki pasującej do akcji. Podziwiam autorkę za ten zabieg, bo podejrzewam, ile czasu spędziła na wyszukaniu tylu fantastycznych kawałków, które idealnie oddają klimat danej części.

Warto też wspomnieć o stylu, w jakim zostało napisane „Zapisane w pamięci”. Ewa Pirce posługuje się lekkim piórem, zgrabnie łączy wątki i wlewa w swoje teksty mnóstwo emocji. Wszystko to powoduje, że kartki przelatują jedna za drugą i nawet nie wiadomo kiedy, pomimo sporej objętości książka dobiega końca. A ten jest z całą pewnością wyjątkowy. Wszystkie fanki romantycznych i emocjonalnych zakończeń będą usatysfakcjonowane w stu albo nawet dwustu procentach.

„Zapisane w pamięci” to jednak nie tylko romans, pomimo że miłość jest tutaj wątkiem prowadzącym. Mamy tu jak już wspomniałam trudną przeszłość bohaterów, poprzez którą autorka porusza ciężkie tematy, jak wykorzystywanie kobiet, upodlenie, gwałt, bestialskie traktowanie słabszych, ale też zmuszającą do refleksji scenę, pojawiającą się już na samym początku, kiedy Eva uwalnia się od swojego oprawcy. Bo nie każdy z nas ma w sobie tyle odwagi, nie każdy potrafi o siebie zawalczyć, ale Evie się to udaje, dzięki czemu dostajemy skrzywdzoną, lecz silną i odważną bohaterkę.

A jeśli już znowu jestem przy bohaterach… Nie sposób nie wspomnieć o kreacji Alexa. No, przyznaję ten facet to po prostu… wow. Gdyby wszyscy panowie tacy byli, my kobiety byłybyśmy w siódmym niebie. Waleczny, oddany i troskliwy. Chyba każda z nas chciałaby mieć kogoś takiego obok siebie. I tu chyba jedyny zarzut do autorki… no nie wolno tak robić… bo gdzie my teraz takiego znajdziemy ;)

Na koniec już, dodam, że pod piórem (klawiaturą) Ewy Pirce powstaje historia jednego z bohaterów drugoplanowych, na którą bardzo czekam. Mam nadzieję, a raczej jestem pewna, że będzie równie piękna i emocjonalna jak „Zapisane w pamięci”, bo to już jej znak rozpoznawczy.

Bardzo cieszę się, że dane mi było poznać tę historię wcześniej, napisać do niej rekomendację i objąć patronatem. To był zaszczyt i przyjemność.
A Wam książkę serdecznie polecam, bo to jedna z piękniejszych historii miłosnych, jakie poznałam.

Meg

Dla mnie 6/6

Za egzemplarz dziękuję