NieGrzeczne Recenzje: lutego 2019

"Złamane dusze" Simone St. James [Ann]

Tytuł: Złamane dusze

Autor: Simone St. James

Wydawnictwo: NieZwykłe
Ilość stron: 369
Premiera: 28.11.2018

Opis wydawcy:

Vermont, 1950 rok. Jest takie miejsce dla dziewcząt, których nikt nie chce... Dla awanturnic, dla córek z nieprawego łoża, dla dziewczynek zbyt mądrych jak na swoje czasy. Nazywa się Idlewild Hall. W pobliskim miasteczku krążą plotki, że szkoła jest nawiedzona. Cztery współlokatorki z internatu łączy wyrażany szeptem strach. Ich przyjaźń rozkwita... do czasu aż jedna znika w tajemniczych okolicznościach...

Vermont, 2014 rok. Dziennikarka Fiona Sheridan nie potrafi przestać myśleć o okolicznościach śmierci jej starszej siostry. Dwadzieścia lat wcześniej ciało Deb znaleziono na zarośniętym boisku, nieopodal ruin Idlewild Hall. I choć chłopak siostry został osądzony i skazany za morderstwo, Fiona nie może pozbyć się podejrzeń, że sprawa ma drugie dno. Gdy dowiaduje się, że Idlewild Hall ma zostać odrestaurowane przez anonimową milionerkę, postanawia napisać o szkole artykuł. Jednak wstrząsające odkrycie, dokonane podczas renowacji, połączy śmierć jej siostry z sekretami z przeszłości, które miały pozostać ukryte w cieniu... oraz z niemilknącym głosem...

Do tej pory wydawnictwo NieZwykłe kojarzyło mi się z wydawaniem romansów, jednak gdy tylko zobaczyłam zapowiedź tego tytułu, wiedziałam, że jest to powieść, którą muszę przeczytać. Uwielbiam historie łączące w sobie horror z thrillerem i elementami powieści obyczajowych. Tutaj otrzymałam pełną gamę emocji i do ostatnich stron zastanawiałam się nad rozwiązaniem postawionych w trakcie lektury pytań.

„Niektóre dziewczyny po prostu powinny umrzeć. Nic na to nie poradzisz.”

Już krótki prolog skutecznie wciągnął mnie w akcję powieści. Od razu poczułam ten charakterystyczny dreszczyk niepewności, który pojawia się podczas czytania najlepiej skonstruowanych thrillerów. Kolejne strony pochłaniałam w szybkim tempie, chcąc jak najszybciej rozwikłać zarysowaną intrygę, jedyną przeszkodą była konieczność chodzenia do pracy. Gdy nie mogłam czytać „Złamanych dusz”, zastanawiałam się, co wydarzy się dalej. Już dość dawno żadna książka tak na mnie nie wpłynęła.

Akcja powieści toczy się dwutorowo. Z jednej strony mamy rok 1950, gdzie śledzimy losy czwórki przyjaciółek uczęszczających do szkoły dla dziewcząt z internatem. Z drugiej rok 2014 i śledztwo prowadzone przez doświadczoną życiem dziennikarkę. Wydarzenia bieżące przeplatane są retrospekcjami. W niespodziewany sposób, za sprawą pojawienia się inwestora, zamierzającego odnowić Idlewild Hall, dochodzi do splotu zdarzeń i odkrycia zbrodni sprzed lat.

Dodatkową zaletą jest dodanie wątku związanego z drugą wojną światową i obozem koncentracyjnym w Ravensbruck. Nie spodziewałam się o tym tu przeczytać, więc byłam pozytywnie zaskoczona.

Główną bohaterką powieści jest dziennikarka Fiona Sheridan. Poznajemy ją jako trzydziestokilkuletnią kobietę. Już na samym początku dowiadujemy się, że jej życie zostało naznaczone poważną traumą: dwadzieścia lat wcześniej starsza siostra Fiony została zamordowana, a jej ciało znaleziono na terenie opuszczonej szkoły dla dziewcząt z internatem. Chociaż sprawa śmierci siostry została wyjaśniona, a jej morderca skazany, Fiona nadal nie potrafi sobie z tym poradzić, doszukując się nieścisłości w śledztwie i nie wierząc w winę osadzonego. Obsesyjnie powraca na miejsce zbrodni, próbując odkryć coś nowego. Jej życie prywatne nie układa się najlepiej. Kibicowałam poczynaniom Fiony, jednocześnie też współczując jej tego, co ją spotkało.

Na drugim planie czasowym śledzimy wydarzenia z perspektywy czwórki nastolatek uczących się w Idlewild Hall. Każda z nich ma za sobą trudną przeszłość, pochodzą z różnych środowisk, jednak ich losy nieodwracalnie splatają się ze sobą i wspólne mieszkanie w pokoju akademika stopniowo przeradza się w prawdziwą przyjaźń. Dziewczęta stawiają czoła przerażającym zjawiskom dziejącym się w szkole, a my wraz z nimi możemy się zastanawiać, czy wszystko dzieje się naprawdę, czy może jest jedynie wytworem ich wyobraźni. Bardzo podobał mi się sposób rozwoju ich relacji i charakterów.

Dopełnieniem, podnoszącym ocenę „Złamanych dusz” jest dynamiczna narracja i dialogi świetnie oddające charaktery postaci.

Podsumowując, „Złamane dusze” to prawdziwa mieszanka wybuchowa różnych gatunków, wykorzystująca to, co najlepsze w horrorze, thrillerze, kryminale i powieści sensacyjnej. Autorka zgrabnie przemyciła elementy świata zjawisk nadprzyrodzonych, do końca trzymając czytelnika w niepewności, czy za złymi czynami stał człowiek, czy może coś innego. Polecam tę historię nie tylko fanom horroru, ponieważ nawet osoba unikającą takich klimatów w książkach, znajdzie tu materiał skłaniający do refleksji.

Ann

Moja ocena 5,5/6

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Niezwykłe

, by NieGrzeczne Recenzje

In erotyk, erotyka

O gorącym chłopaku - "Gordian" Melissa Darwood [Meg]

Tytuł: Gordian

Autor: Melissa Darwood

Wydawnictwo: NieZwykłe

ach ten Gordi…

Książkę przeczytałam już jakiś czas temu, ale musiałam pozbierać myśli, ponieważ... „Gordian” jest skomplikowany. Chociaż sama fabuła nie jest zawiła, to wszystkie płaszczyzny, które trzeba przeanalizować po jego lekturze, wymagają przetrawienia tego, co dostajemy w pakiecie z boskim ciałem Gordiego.

Zacznijmy jednak od początku.

Gordian to młody mężczyzna, który próbuje jakoś poradzić sobie z… życiem i trudną przeszłością. Studiuje, trenuje sztuki walki, ma wielkie plany związane ze swoim wynalazkiem i… uwielbia seks. Przynajmniej tak można pomyśleć po pierwszej połowie książki. Ale czy to wszystko jest takie proste? O tym za chwilę.
W pewnym momencie na jego drodze staje Kira, która jest córką męża jego matki. Taka siostra- nie siostra. Od pierwszego momentu Gordiana do niej ciągnie, ale dziewczyna nie jest taka jak wcześniejsze jego podboje. Nie ulega jego urokowi i stanowi dla niego wyzwanie. Oczywiście wiadomo, jak to działa na naszego bohatera, który za wszelką cenę chce dopiąć swego…

Tyle o fabule, aby za wiele nie zdradzić.

W swojej „karierze” czytelniczej pochłonęłam sporo erotyków. Naprawdę różnych. Lżejszych, mocniejszych, mrocznych i takich całkiem dziwnych… i nie potrafię „Gordiana” uplasować w tej grupie. Owszem mamy tam dużo, nawet bardzo, scen, lecz w moich oczach to książka o problemach, o traumie, próbie poradzenia sobie z trudną przeszłością, a te wszystkie „sceny” służą raczej nakreśleniu charakteru głównej postaci. W takim razie, jaki jest Gordian? Cóż, przyznaję, z początku się nie polubiliśmy. No nie zaskoczyło i już ;) Gordi na pierwszy rzut oka jest facetem, któremu tylko jedno w głowie, zalicza bez głębszego spojrzenia w oczy czy chociażby miłego słowa. Myśli, że te wszystkie dziewczyny tak jak on szukają jedynie zabawy… oczywiście wszystko do czasu, ale nie będę spoilerować. Tak naprawdę Gordian boi się czegokolwiek, co wiąże się z miłością, uczuciami i emocjami. I ma ku temu powody. Okropne dzieciństwo, ojciec tyran i pierwsza nieudana miłostka. Czy to wszystko daje mu prawo do takiego przedmiotowego traktowania kobiet? Oczywiście, że nie, ale ten typ tak chyba ma, bo przyznaję, nie znam takich facetów. Studiowałam na polibudzie, na typowo męskich kierunkach i niestety, a może stety - mężczyzn pokroju Gordiana nie było, wszyscy traktowali dziewczyny całkiem dobrze.
Ciekawą postacią i na razie dość tajemniczą jest także Kira. Jest przeciwieństwem Gordiana w kwestiach seksu, chociaż na pewno łączy ich trudna przeszłość, bowiem oboje zaznali w swoim życiu krzywdy. Czy tej dwójce dane będzie okiełznać swoje demony? Naprawić się wzajemnie? Dopełnić? Tego dowiemy się w drugim tomie (jeśli macie słabe nerwy nie czytajcie tej części bez kolejnej, bo autorka zaserwowała taki cliffhanger, że…)
Na pewno na uwagę zasługuje także stosunek głównego bohatera do matki. O ile resztę kobiet traktuje przedmiotowo, o tyle tutaj mamy szacunek, miłość, oddanie, za co Gordi zgarnia dużego plusa.

Tak jak wspomniałam powyżej, fabuła nie jest skomplikowana w warstwie wątkowej, ale ma na pewno wiele płaszczyzn. Mamy grzech, który prześladuje chłopaka na każdym kroku, mamy wyrzuty sumienia, głosy czy może „diabelskie” podszepty, mamy igranie z uczuciami i konsekwencje z tego wynikające i w końcu powoli pojawiające się próby rozprawienia z przeszłością. Całość przedstawiona oczami głównego bohatera co pozwala nam lepiej wczuć się w jego sytuację, ale też sprytnie ukryć to, czego na razie wiedzieć nie możemy.

Druga część książki podobała mi się zdecydowanie bardziej. Rozumiem, a przynajmniej tak mi się wydaje sens dosadnych opisów podbojów Gordiana, ale w pewnym momencie poczułam, że chcę czegoś więcej. Nie jestem osobą pruderyjną, jednak przyznaję-wolę delikatniejszy język i bardziej zmysłowe przedstawienie tego aspektu. W „Gordianie” Melissa Darwood serwuje nam często prosty, mocny, wulgarny, mroczny język, którego momentami było za dużo.

Dlatego właśnie w mojej ocenie nie jest to erotyk w takim znaczeniu, w jakim ja rozumiem ten gatunek. I jeśli miałabym Gordiana oceniać w tej kategorii, wypadłby słabo, dlatego wole na tę książkę patrzeć zupełne inaczej niż sugeruje opis. Dla mnie to pamiętnik skrzywdzonego człowieka. I to coś więcej, czego oczekiwałam, dostałam właśnie w drugiej połowie powieści. Gordian nadal jest Gordianem, nie staje się nagle jak część bohaterów w lit. kobiecej ciepłą kluską, ale zachodzi w nim powolna przemiana, zaczyna się otwierać i przestaje myśleć tylko o jednym. Ciekawa, momentami zabawna, a czasem pełna napięcia relacja hate – love wychodzi na pierwszy plan.

Z niecierpliwością czekam na drugi tom, w którym mam nadzieję, autorka wyjaśni wszystkie moje wątpliwości, a Wam, jeśli lubicie mocne słownictwo, nie boicie się łamania schematów i macie ochotę na porządną dawkę seksualnych przygód, ale też ukrytych pod nimi krzywd i ciężkich przeżyć polecam z czystym sercem.

Meg

Moja ocena 4/6

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Niezwykłe

, by NieGrzeczne Recenzje

In 2019, erotyk

"Korona kłamstw" Pepper Winters [Kocyk]

, by NieGrzeczne Recenzje

In D.B. Foryś, e-bookowo

Wywiad z autorką "Tylko żywi mogą umrzeć" D.B.Foryś [Meg]

D.B. Foryś zadebiutowała w 2018 roku powieścią, która łączy w sobie różne gatunki. Fantasy, romans, akcja... znajdziecie tam wszystko, a do tego styl, którym posługuje się autorka jest naprawdę świetny!

Od premiery minęło już troszeczkę czasu, więc przy okazji wywiadu przypominamy, że recenzję książki znajdziecie tutaj:
recenzja

Meg: „Spotykamy się” z okazji premiery Twojej debiutanckiej książki „Tylko żywi mogą umrzeć”. Jakie to uczucie po cały tym procesie przygotowań być już tak blisko?

D.B. Foryś: Cudowne to mało powiedziane! Czuję się, jakbym zdobyła Everest. Właśnie spełniło się moje życiowe marzenie. Teraz muszę wymyślić nowe i zacząć do niego dążyć :)

Meg: Dlaczego właśnie ta książka trafi w nasze ręce? Co jest takiego w Tessie?

D.B. Foryś: Tessa to prawdziwa kobieta z krwi i kości. Próbuje przetrwać w pełnym niebezpieczeństw świecie, jednocześnie szukając dla siebie odrobiny szczęścia. Jest odważna i nie boi się sięgać po to, czego chce, ale też zna swoje granice.
Dlaczego na debiut wybrałam właśnie „Tylko Żywi Mogą Umrzeć”? Jestem dumna z tekstu. Poświęciłam mu wiele pracy, czasu i serca. Uważam, że idealnie zapowie, na co mnie stać.

Meg:Który bohater jest Ci najbliższy i dlaczego?

D.B. Foryś: Sama nie wiem, skąd od razu przyszedł mi na myśl Gabriel. Wydaje mi się, że jest taką postacią, którą każdy chciałby mieć w swoim życiu. Kochający i pomocny papa, odważny mężczyzna, zawsze służący dobrą radą i szeroko otwartymi ramionami, gdy coś idzie źle. Po prostu wymarzony przyjaciel.

Meg:Piszesz głównie fantasy, skąd zamiłowanie do fikcyjnych światów?

D.B. Foryś: Zakochałam się w fantasy, gdy po raz pierwszy obejrzałam „Nieśmiertelnego”. Moje koleżanki oglądały filmy typu „Wredne dziewczyny”, „Historia Kopciuszka” czy inne młodzieżowe produkcje, ja się przy nich nudziłam. Moje serce ożywało, kiedy na ekranie pojawiała się magia i walki na miecze. Trzeba było to zaakceptować :)

Meg:A jak to jest z tym pisaniem? Hobby, nałóg, czy pasja? Czy Twoje życie zmieniło się, odkąd zaczęłaś pisać?

D.B. Foryś: Czasami się zastanawiam, co ja w ogóle robiłam w wolnym czasie, zanim zaczęłam pisać. Było to stosunkowo niedawno, a jednak nie jestem w stanie sobie przypomnieć. Traktuję pisanie jako przyjemną formę relaksu. Nie jest dla mnie głównym zajęciem, ponieważ na co dzień pracuję zawodowo, ale nie wyobrażam sobie, bym po powrocie do domu nie usiadła przed komputerem i nie napisała chociaż kilku zdań. Zdaje się, że w krótkim czasie pisanie stało się rzeczą, bez której nie umiem oddychać. Gdybym z jakiegoś powodu musiała z tego zrezygnować, cierpiałabym istne katusze.

Meg:Od czego zaczęła się Twoja przygoda z pisaniem?

D.B. Foryś: Czytałam kiedyś pewną serię książek. Wkręciłam się w nią totalnie. Wiesz, na zegarze już dawno wybiła północ, rano trzeba wstać, a Ty sobie powtarzasz „jeszcze tylko jedna strona!”, na pewno znasz to uczucie. No ale gdy wreszcie dotarłam do końca i przeczytałam zakończenie, gdybym czytała papierową książkę, a nie wersję elektroniczną na tablecie, pewnie rzuciłabym nią w kąt. Finał jednego z głównych wątków był tak słaby i nierealny, jakby został stworzony na odczepnego. Byłam mega wściekła i zawiedziona. Pomyślałam sobie wtedy „Czy pisanie jest aż tak trudne, że nie dało się tam wymyślić niczego lepszego? Czy ja dałabym radę znaleźć ciekawsze zakończenie?”. Postanowiłam spróbować. I jaki z tego wniosek? Czy jest trudne? Jest. Czasem do jednego zdania zrobiłam większy research niż do całej swojej magisterki. Czy łatwo jest znaleźć dobre zakończenie? Absolutnie nie! Ale daję z siebie sto procent. W pewnym momencie już totalnie zapomniałam, dlaczego zaczęłam pisać, bo wciągnęło mnie to bez reszty. Teraz cieszę się każdym spisanym słowem.

Meg:Jakiej rady udzieliłabyś komuś, kto właśnie chce zacząć?

D.B. Foryś: Nie jestem zbyt dobra w dawaniu rad. Sama wciąż ich potrzebuję.
Ale na pewno nie można się poddawać, gdy coś nam nie wychodzi. Trzeba próbować i próbować, aż do skutku. Jeśli tylko sprawia nam to przyjemność, sięgajmy po marzenia. Nikt ich za nas nie zrealizuje.

Meg:Jak przygotowujesz się do pisania? Research, plan czy może raczej idziesz na żywioł?

D.B. Foryś: Mam w głowie ogólny zarys fabuły, spisanych na boku kilka wątków, które chciałabym poruszyć, a także jakieś tam swoje spostrzeżenia, ale w głównej mierze lecę na żywioł. Pozwalam swojej wyobraźni przejąć kontrolę. Raz postanowiłam sobie stworzyć szczegółowy plan i realizować go krok po kroku. I wiesz co? To była męka! Gdy na siłę próbowałam przejść z punktu A do punktu B, wydawało się to naciągane i wymuszone, że gdy to czytałam, byłam znudzona. Usunęłam wszystko i zaczęłam od nowa. Wyszło o niebo lepiej, kiedy żaden plan nie stał nade mną z kijem :)

Meg: Skąd czerpiesz inspirację i co jest Ci niezbędne podczas pisania? Chyba każdy pisarz ma jakiś rytuał, opowiedz nam, jak to wygląda u Ciebie.

D.B. Foryś: Ciężko jednoznacznie określić, co tak naprawdę mnie inspiruje. Chyba wszystko wokół. Miewam takie momenty, że nie mogę wymyślić ciekawego rozwiązania. Głowię się nad nim i męczę, aż postanawiam odpuścić. Kładę się spać i nagle mam to przed oczami czarno na białym. Wydaje się to wtedy tak proste, że się zastanawiam, dlaczego od razu na to nie wpadłam? Ale chyba już taki tego urok.

A co do rytuału, na pewno muszę mieć kawę i papierosa. Taki mój mały pomocnik pisarza. Co dziwne, najlepiej pisze mi się, gdy siedzę zgarbiona i powyginana na łóżku. Przy biurku czy gdzieś w ergonomicznej pozycji brak mi weny… Mój kręgosłup błaga o miłosierdzie, ale umysł stanowczo mówi „zapomnij!”.

Meg:Jak wiadomo, nie ma pisania bez czytania, jakie książki znajdują się w Twoim top3.

D.B. Foryś: Wszystko od Paulo Coelho. Bliska mi jest także seria „Trzy metry nad niebem” Federico Moccia no i zdecydowanie książki o Harrym Potterze. Uważam je za arcydzieło. Oczywiście jest tego dużo więcej. Czytałam wiele świetnych książek, jak również tych, o których wolałabym zapomnieć. W przyszłości na pewno odkryję jeszcze wiele perełek.

Meg: Gdyby zekranizowano „Tylko...” kto zagrałby głównych bohaterów?

D.B. Foryś: Już któryś raz dostaję to pytanie. Mogłabym znów wypisać nazwiska jakichś aktorów, ale może spróbuję odpowiedzieć na to inaczej. Chciałabym, by były to dorosłe osoby, bo o takich opowiada książka. Nie wyobrażam sobie, aby główne role zagrali nastolatkowie. Wszystko straciłoby cały swój urok. Fajnie byłoby też, gdyby były to świeże, nieznane osoby. Zdaję sobie sprawę, że takie produkcje reklamuje się przede wszystkim znanymi nazwiskami, jednak myślę, że nowe twarze lepiej oddałyby całą magię. Są to oczywiście tylko moje spekulacje. Nie oszukujmy się, malutcy debiutanci z odległego zakątka Polski nie trafiają na hollywoodzkie ekrany :)

Meg:Oprócz wspomnianej książki masz na swoim koncie dwa opowiadania w antologiach grupy Ailes. Co sprawiło Ci większą trudność – pełnowymiarowa książka, czy upchnięcie ciekawej historii w krótkiej formie?

D.B. Foryś: Moim problemem jest nie tyle objętość (choć wiecznie mnie dyskwalifikują z różnych konkursów za przekroczenie ilości znaków…), co tematyka. Ciężko mi pisać pod dyktando i na siłę nadawać pracy wymaganej formy czy tworzyć pasujących do całości wątków. Do „MDS” popełniłam krótki romans, z którego z perspektywy czasu nie jestem zadowolona. Nie jest to w ogóle moja tematyka, więc na pewno nie czuć w tym tekście „mnie”. Zabrakło mi tam możliwości „pójścia na całość”, jeśli wiesz, co mam na myśli. Tekst wyszedł dobry. Tylko dobry, a takich jest na pęczki. O wiele bardziej jestem dumna z „Tessy Brown” w „Godzinie Diabła”. Tak mogłam zaszaleć. Więc zaszalałam.

Meg:Na koniec opowiedz nam jeszcze o swoich planach na przyszłość.

D.B. Foryś: Zdecydowanie dokończenie cyklu o Teresie Brown. W 2019 roku pojawi się też krótkie opowiadanie z tego właśnie uniwersum w antologii „Deszczowe Sny”. Będzie to fantastyka z elementami mitologii i komedii, więc dokładnie to, co lubię najbardziej. Mam też oczywiście pomysły na kolejne powieści. Czas zweryfikuje, co z tego wyniknie.

Serdecznie dziękujemy za rozmowę!

Autorkę można znaleźć tutaj: https://www.facebook.com/dbforys/

, by NieGrzeczne Recenzje

In dramat, kłamstwa

Sekrety, przyjaźń i miłość w powieści „Zraniony pianista” Marii Ernestam [Lily]

Prev Next

Tytuł: „Zraniony pianista” Autor: Maria Ernestam Tłumaczenie: Inga Sawicka Wydawnictwo: Kobiece Rok Wydania: 2018 Ilość stron: 440 Opis Wydawcy: Veronika i Marieke są przyjaciółkami od najmłodszych lat, ale spokojna Marieke zawsze pozostaje w cieniu charyzmatycznej Veroniki. Kiedy umiera Klara, ukochana ciotka Veroniki, kobiety wpadają w wir wydarzeń, które podważą ich przyjaźń i odmienią całe życie. Przyjaciółki porządkują rzeczy Klary, w których znajdują tajemnicze zdjęcia z odległych miejsc. Wkrótce opuszczają zimny...

, by NieGrzeczne Recenzje

In erotyk, Król bez skrupułów

RECENZJA GOŚCINNA: "Król bez skrupułów" Meghan March [Samanta Louis]

[...] jeśli nie oddasz temu człowiekowi tego, co jesteś mu winna, to nie skończy się na tobie. Zniszczy wszystkich, których kochasz.

Wydawca: Editio Red
Ilość stron: 232
Cykl: Trylogia Mount. Tom 1
Premiera: 12.02.2019

Keira Kilgore jest rudowłosą pięknością o ognistym temperamencie i niepokornej duszy. Prowadzi destylarnię, która należy do jej rodziny od czterech pokoleń, i to dziedzictwo jest dla niej wszystkim. Zwłaszcza teraz, gdy po kilku miesiącach małżeństwa zmarł jej mąż. Nie był to udany związek. Brett, jej małżonek, regularnie ją zdradzał, podkradał pieniądze z firmowego konta, a gdy zginął, okazało się, że... pozostawił ją z ogromnym długiem, którego w żaden sposób nie mogłaby spłacić. Najgorsze jednak, że zadłużył Keirę u człowieka, który rządzi Nowym Orleanem żelazną pięścią.

Lachlan Mount nie ma żadnych zahamowań ani słabości, a o jego bezwzględności krążą legendy. Nikt nie odważy się kwestionować jego życzeń czy łamać ustalonych przez niego zasad - ani policja, ani żadna z mafii działających w tym mieście. Mount trzyma się w cieniu. Nikomu nie pozwala zbliżyć się do siebie, może poza nielicznymi kobietami, które potem giną bez wieści. Mężczyzna może zrobić wszystko, bo nigdy nie spotkał się nawet z cieniem oporu. Kontrolował Nowy Orlean w pełnym tego słowa znaczeniu, a jego żądania zawsze były spełniane. Tak miało być i tym razem.

W zamian za odstąpienie od zniszczenia dziedzictwa Keiry zażądał jej samej...

Stań oko w oko z tyranem. Jest okrutny, brutalny i zabójczo przystojny.

Zawsze staram się pisać recenzję tuż po przeczytaniu książki, bo właśnie wtedy siedzą we mnie żywe emocje. I właściwie to, nie wiem od czego mam zacząć. Dosłownie 30 sekund temu przeczytałam ostatnie zdanie w książce i jestem w szoku, a także pod wrażeniem i cholera, chcę więcej i to już! Nie wytrzymam w oczekiwaniu na kolejny Tom!

Od mniej więcej dwóch tygodni otrzymuje od wydawnictwa Editio powieści do recenzji, różne gatunkowo i muszę przyznać, że właśnie książki spod skrzydeł tego wydawnictwa dostarczają mi potężną dawkę emocji, nawet tych skrajnych, a Król bez skrupułów bije wszystkie, jakie przeczytałam w ciągu tego miesiąca. I zdecydowanie dostałam to, co tak bardzo uwielbiam i poszukuję. Może nie jest to piękna historia o miłości i nie poleją się łzy podczas czytania Króla, serce nie roztrzaska się na kawałki, ale… Jeny! Aż brak mi słów, dosłownie!

Meghan March napisała sprośną, ociekającą erotyzmem historię o władczym Lohlanie Mount, który żąda spłaty długu od Keiry, buńczucznej kobiety z tupetem, ale mimo jej uporu, on doskonale wie, co ma zrobić, by ta mu uległa. Toczy z nią pewien rodzaj gry. Gry w którą zostaniesz wciągnięta i poczujesz, jak Twoje ciało płonie z pożądania. Jednak Keira nie podda się tak łatwo, zachowując resztki rozsądku będzie chciała udowodnić Mountowi, że nie ma nad nią takiej władzy, jak myśli. Nie spodziewa się, że jedna decyzja może być najgorszym błędem jej życia, gorszym niż poślubienie Bretta, nieżyjącego już męża.

Autorka fenomenalnie poprowadziła fabułę pierwszego tomu. Przedstawiła w nim profil głównej bohaterki i nakreśliła dokładnie, kim jest Mount, nie zdradzając w żaden sposób jego zamiarów do niemal ostatniej strony. Trochę wodzi za nos i miesza w głowie, ale pod koniec podsuwa wskazówki, aby czytelnik mógł zinterpretować je na swój sposób i domyślić się, co w trawie piszczy, choć odpowiedź na pytanie, czy mamy rację, poznamy dopiero w kolejnych tomach, ponieważ seria Mount to trylogia. Szukałam informacji na temat premier kolejnych części i wiem tylko tyle, że książki są w przygotowaniu.

Król bez skrupułów, naprawdę ich nie ma. Postać jest bez wątpienia mroczna, zimna, odważna i świadoma tego, co posiada. Zginą ludzie, strach zakorzeni się w Waszych sercach, a dreszcz rozchodzący się po Waszych ciała będzie przyjemny i mroczny. Na kartach książki doświadczycie najprawdopodobniej najlepszej gry wstępnej, w roli głównej z przystojnym, władczym i rozpalajacym płomień pod skórą Królem Nowego Orleanu. Nie oderwiecie się od niego, a przynajmniej nie będziecie miały na to ochoty, bo Lohlan zawładnie nie tylko Waszym ciałem, ale także i duszą, serwując mokre majtki.

Poza erotycznymi zabawami, między orgazmami, Król to także opowieść o odwadze, posłuszeństwu i nienawiści, a także poświęceniu w imię dziedzictwa.

Meghan March stworzyła swoim piórem emocjonującą, trzymającą w napięciu historię, zaostrzając apetyt czytelnika. Po przeczytaniu Króla bez skrupułów będziesz błagać o więcej, jestem tego pewna, ponieważ koniec tej części rozłoży Cię na łopatki i przyprawi o zawał serca, tak jak mnie.

Gorąco polecam, szczególnie fanom książek o mafii przeplatanych gorącymi scenami seksu!

Pokuszę się nawet o stwierdzenie, iż Król bez skrupułów to mieszanka Człowieka z blizną i Pięćdziesięciu twarzy Greya, czyli mieszanka niezwykle wybuchowa i uzależniająca.

Keira Kilgore była łatwa ofiarą. Pełna świętego oburzenia i ognia.

Teraz Twój dług to ponad dwa miliony. Jesteś moja. Możesz to sobie wytatuować na tyłku, tak dla uniknięcia wątpliwości. Pieprzony, zadowolony z siebie dupek.

Za możliwość przeczytania książki, dziękuję Wydawnictwu Editio Red

Autor: Samanta Louis

, by NieGrzeczne Recenzje

In Danika, dramat

Zakończenie trudnej miłości w „Lovely Trigger. Tristan i Danika. Tom III” — R.K.Lilley [Lily]

Prev Next

Autor: R.K.Lilley Tytuł: „Lovely Trigger. Tristan i Danika. Tom III” Wydawnictwo: Helion sekcja editiored Ilość stron: 360 Opis: Historia Tristana i Daniki w niczym nie przypomina słodkich romansów ze szczęśliwymi zakończeniami. W poprzednich tomach serii śledziłaś, jak dwoje młodych ludzi - bardzo niegrzecznego przystojniaka i poukładaną dziewczynę z żelaznymi zasadami - połączyło szalone, niebezpieczne i wyczerpujące uczucie. Ich związek był pełen dziwnych zwrotów,...

, by NieGrzeczne Recenzje

In akcja, anioły

Zgromadzenie. Tom 1. Wyjęta ze zła — Joanna Jarczyk [Lily]

Prev Next

Tytuł: „Zgromadzenie. Tom 1. Wyjęta ze zła” Autor: Joanna Jarczyk Wydawnictwo: Novae Res Ilość stron: 352 Opis wydawcy: Chroniąc świat przed złem, strzeż się, by samemu nie stać się tym złym… Wstępując do Zgromadzenia, Damien bierze na swoje barki niezwykle ważne zadanie – wraz z innymi Stróżami musi ochronić ludzkość przed Łowcami, uniemożliwić im odebranie człowiekowi najważniejszych cnót: wiary, nadziei i miłości. Jak...

, by NieGrzeczne Recenzje

Pages

"Złamane dusze" Simone St. James [Ann]

O gorącym chłopaku - "Gordian" Melissa Darwood [Meg]

"Korona kłamstw" Pepper Winters [Kocyk]

Wywiad z autorką "Tylko żywi mogą umrzeć" D.B.Foryś [Meg]

Sekrety, przyjaźń i miłość w powieści „Zraniony pianista” Marii Ernestam [Lily]

RECENZJA GOŚCINNA: "Król bez skrupułów" Meghan March [Samanta Louis]

Zakończenie trudnej miłości w „Lovely Trigger. Tristan i Danika. Tom III” — R.K.Lilley [Lily]

Zgromadzenie. Tom 1. Wyjęta ze zła — Joanna Jarczyk [Lily]

Dołącz do nas na Facebooku!

Instagram

Etykiety

Patronat

Patronat

Patronaty

Obserwatorzy

Recenzentki

Popularne posty

Archiwum bloga

Tu zaglądamy!

zBLOGowani

Pages

Dołącz do nas na Facebooku!

Instagram

Etykiety

Patronat

Patronat

Patronaty

Obserwatorzy

Recenzentki

Popularne posty

Archiwum bloga

Tu zaglądamy!

zBLOGowani

Subscribe